วันเสาร์ที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2554

vietnam trip day 2

วันนี้เที่ยวชมเมือง วัดจีน และช้อปปิ้งตลาด
ไปพิพิธภัณฑ์ด้วย
วัดจีนที่นี่ใช้ธูปแปลกดี เป็นขดแขวนไว้ข้างบน ก็ดี ให้ควันลอยขึ้นไปเลยไม่แสบตา
คนที่นี่เดี๋ยวนี้ใช้มอเตอร์ไซค์กันเยอะ แต่เห็นสวมหมวกกันทั่วไปทั้งคนขี่คนซ้อน
หมวกคล้ายหมวกแก็บแข็งก็มีเห็นทั่วไป
อย่างตลาดขายส่งคล้ายสำเพ็งที่วันนี้ไปดูกันก็มีขายเกลื่อนแต่ไม่ขายปลีก ไม่งั้นอาจซื้อกลับมาใส่บ้าง
รถเมล์ก็มีทั่วๆไปรถร้อนรถแอร์
กาแฟร้านดังที่เห็นทั่วไปก็เป็น highlands coffee
สถานที่ท่องเที่ยวที่มีก็อยู่ใกล้กัน สามารถเดินได้ทั่วในวันเดียว เพียงแค่มีความพยายาม วันนี้ได้ไปดูหลุมหลบภัยในทำเนียบประธานาธิบดีเก่าด้วย มีขุดทำเป็นหลายๆห้อง น่าจะใช้เวลามากอยู่เหมือนกัน ส่วนของพิพิธภัณฑ์ที่ไปดูมาวันนี่ก็เป็นพิพิธภัณฑ์สงคราม ซึ่งมีซากเครื่องบิน รถถัง ซากระเบิด และภาพถ่ายคนที่ได้รับผลจากสงคราม ฝรั่งเข้าไปดูกันเยอะเชียว สงครามเวียดนามทำให้คนได้รับผลกระทบจากระเบิดสารเคมีกันมาก แต่ถึงเราจะอยู่ใกล้กับเวียดนาม ก็ไม่ได้รับรู้จดจำภาพและผลกระทบสงครามเวียดนามมากเท่ากับที่ได้เรียนรู้เรื่องระเบิดนิวเคลียร์ที่ญี่ปุ่น จนได้มาดูภาพวันนี้ก็ทำให้เน้นความรู้สึกว่าสงครามไม่ทำให้อะไรดีขึ้น ไม่ว่าเกิดขึ้นที่ไหนกับใคร และการที่มนุษย์ทำลายกันเองก็มีแต่จะทำให้สภาพแวดล้อมที่มนุษย์อาศัยยิ่งเลวร้ายลงไป
แต่ถึงแม้ไม่ใช่สงคราม คนเราก็คิดค้นเทคโนโลยีที่กลับมาฆ่าตัวเองมากมายอยู่แล้ว บางทีอาจถึงเวลาที่มนุษย์โลกควรหันมาเอาจริงเอาจังกับการพัฒนาเทคโนโลยีที่ไม่เกิดโอกาสที่จะส่งผลทำลายสภาพแวดล้อมที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต และขยายให้ทั่วโลกใช้กันอย่างจริงจัง ดีกว่าต้องมากลัวว่านิวเคลียร์จะรั่วเมื่อไหร่
Published with Blogger-droid v1.6.3

วันศุกร์ที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2554

vietnam trip day1

สงกรานต์ปี2554 ได้มาที่เวียดนาม เมืองโฮจิมินห์ หรือเรียกอีกอย่างว่า ไซ่ง่อน อยู่ทางภาคใต้ของเวียดนาม ทางตะวันออกของเขมรซึ่งในสมัยก่อนเป็นเมืองหลวงของเวียดนามใต้ แต่ตอนนี้ทางเวียดนามเหนือและใต้รวมกันแล้วก็เลยกลายเป็นเมืองฮานอยที่อยู่ทางเหนือเป็นเมืองหลวงหลักของเวียดนามแทน

ก่อนมานี่ก็ไม่เคยศึกษาหรอกว่าเมืองไหนอยู่ทิศไหน จนได้มาเที่ยว เลยเริ่มดูว่าเมืองไหนอยู่ที่ใดบ้าง
เมืองไซ่ง่อนนี้ก็มีความเจริญมากทีเดียว
จะไปทางไหนก็เป็นห้างร้านทันสมัย
แต่บางทีก็มีบ้างที่เป็นตึกทันสมัยอยู่ด้านล่างแต่ตัวตึกเก่าเดิมอยู่ด้านบน มีลักษณะเป็นตึกแถวด้านล่าง เป็นแฟลตที่อยู่อาศัยด้านบนก็มีไม่น้อย
ตัวอาคารลักษณะยุโรปฝรั่งเศสพบเห็นได้ทั่วไปในเมือง
แถมมีโบสถ์ชื่อนอเตรอดามอยู่แถบกลางๆเมืองอีก
มาวันแรกก็ได้นั่งรถวนชมเมืองแล้วก็แวะไปชมโบสถ์กับไปรษณีย์กลาง ซึ่งมีของขายประปรายแต่ก็รู้สึกว่าแพงบ้าง
ส่วนที่เป็นโปสการ์ดต่างๆก็รู้สึกว่าราคาไม่สูง
แต่คิดเป็นเงินเวียดนามแล้วจะซื้ออะไรทีก็เป็นหมื่นเป็นแสนเพราะเงินหนึ่งบาทไทยก็เท่ากับ 660 dong ของเวียดนามโดยประมาณ
วันนี้ก็ยังไม่ได้ซื้ออะไร เพราะมากับกรุ๊ปทัวร์ เลยไม่ต้องคิดอะไรมาก
แต่ก็แอบนึกถึงการจัดกรุ๊ปทัวร์เองตลอดเวลาเหมือนกัน
พอเค้าพาชมเมืองก็เปิดแผนที่ไปด้วยเทียบกันว่าเราอยู่ที่ไหนแล้ว แต่เวลานั่งรถก็จับทางยากเพราะเปลี่ยนที่ทางเร็วตลอด
เวลาไปกับทัวร์จะมีการแวะตามสถานที่ท่องเทียวหลัก ที่ช้อปปิ้ง แล้วก็พวกวัด โบสถ์หรืออะไร แต่ถ้าเป็นทัวร์ที่เราจัดเองจะเป็นลักษณะทัวร์พิพิธภัณฑ์ เวลามาครั้งนี้ก็เลยแอบรู้สึกอยากไปเยี่ยมพิพิธภัณฑ์อยู่ไม่น้อยทีเดียว
ถ้ามีเวลาให้เดินเล่นก็อยากเดินไปดูเหมือนกัน
พรุ่งนี้เช้าก่อนเวลาทัวร์นัดจะไปเดินเล่นดูตามจุดสนใจต่างๆ เป็นการสนองความอยากส่วนตัว อยากจับทิศทางดูสถานที่ไปเรื่อย
ดีที่โรงแรมมี wifiให้ใช้ เลยเปิดแผนที่กูเกิ้ลได้
รอบๆเมืองก็มีบางจุดที่เป็นฟรี wifi ให้ใช้ได้เหมือนกัน
รู้สึกดีที่ยังไม่มีการขาดการติดต่อจากชาวโลก หรือข่าวสารทางทวิตเตอร์
เลยถือโอกาสโพสต์บล็อกซะหน่อยด้วยเลย
Published with Blogger-droid v1.6.3

วันพฤหัสบดีที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2554

Kappa

ตัวกับปะในตำนานโบราณของญี่ปุ่น แท้จริงจะมาจากจินตนาการหรือเป็นสัตว์ที่มีอยู่จริงในอดีตกันแน่
เมื่อวันก่อนได้ดูสารคดีเรื่องสัตว์เจอกบที่มีขนาดใหญ่ สามารถกระโดดได้ไกล
เลยคิดไปถึงตัวกัปปะของญี่ปุ่น
สมัยก่อนที่ญี่ปุ่นบางทีอาจมีคนไปเจอกบยักษ์แถวน้ำตกแล้วอาจเห็นไม่ชัดหรือหนีออกมาก่อน เลยคิดจินตนาการถึงรูปร่างแปลกประหลาด
ที่มีรูปร่างคล้ายกบ ทำให้กลายเป็นตำนานเล่าต่อกันมาที่ญี่ปุ่นก็ได้
ตัวกับปะในตำนานจะมีกระดองที่หลังและมีจานบนหัว ถ้าไม่มีน้ำบนหัวอาจถึงตายได้ และแขนก็ติดกันและเชื่อมกันอยู่ภายใต้กระดอง ถ้าดึงแขนข้างหนึ่ง แขนอีกข้างจะหดไป
ก็เป็นตำนาานแปลกดี อาจเกิดจากจินตนาการเอามาผสมกันก็ได้
Published with Blogger-droid v1.6.3

วันพุธที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2554

ประสบการณ์การใช้ipad2....

จริงๆส่วนตัวแล้วก็ไม่ค่อยได้เห่อใช้ผลิตภัณฑ์แอบเปิ้ลตามชาวบ้านเค้าเท่าไหร่
ตัวแรกที่ซื้อคือไอพอดวีดีโอ รุ่นเก่า เอาไว้เป็นฮาร์ดดิสก์เคลื่อนที่สมัยก่อน
ตอนนี้ก็ไม่ค่อยได้ใช้เพราะไม่ได้เคลื่อนย้ายข้อมูลอะไรมาก บวกกับเดี๋ยวนี้พวกเมมโมรี่การ์ด หรือพวกแฟลชไดร์ฟเกลื่อนไปหมดแล้ว ส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้ก็ใส่ข้อมูลในเมมโมรี่พวกนี้ซะมาก ไอพอดตัวเดิมเลยกองอยู่ ไม่ได้ใช้งานเท่าไหร่
ไอพอดวีดีโอรุ่นเก่านั้นเป็นประสบการณ์แรกที่ได้ใช้งานผลิตภัณฑ์จากแอปเปิ้ล
จากนั้นก็ไม่ได้อยากสนับสนุนอย่างอื่นๆอีก เพราะยังเห็นว่าแพงบ้าง หรือกลัวซื้อมาแล้วหายบ้าง
แต่ก็เห็นว่าเป็นเทคโนโลยีที่น่าใช้

มาเมื่อไม่นานนี้ก็ได้ติดตามข่าวพวกเทคโนโลยี สมาร์ทโฟน แทบเบล็ตต่างๆ ที่ใช้งานได้เหมือนคอมโดยไม่จำเป็นต้องมีอุปกรณ์พ่วงอย่างพวกเมาส์ คีย์บอร์ด ก็เริ่มรู้สึกว่าค่ายแอปเปิ้ล เข้ามามีบทบาทมากในโลกที่ผู้คนสนใจเทคโนโลยีเหล่านี้มากทีเดียว

มีคนติดตามข่าวของแอปเปิ้ลกันมากทั้งเรื่องการเปิดตัวไอโฟนรุ่นใหม่ ไอแพดรุ่นใหม่
ไอแพดรุ่นเก่า เราก็ยังไม่เคยใช้ เคยแต่ทดลองตามร้านที่ขายผลิตภัณฑ์แอบเปิ้ลตามห้าง
แต่ก็รู้ว่าตอนนี้มีแอพพลิเคชั่นน่าใช้เยอะสำหรับค่ายนี้
และผู้ใช้ก็สามารถใช้แอพพลิเคชั่นดีๆได้เป็นจำนวนมาก เนื่องจากตัวเครื่องมีความจุมาก สามารถใส่แอพพลิเคชั่นขนาดใหญ่ได้โดยไม่ต้องกลัวพื้นที่เต็มเหมือนกับพวกแทบเบล็ตหรือสมาร์ทโฟนสเปคต่ำทั้งหลาย

วันนึงที่บ้านซื้อไอแพด2มาจากมาบุญครองเลยลองใช้ดู ปรากฎว่าก็มีปัญหาต่างๆ
ตอนแรกที่บ้านซื้อมาก็ใฃ้ได้ดี แต่ไม่รู้ใครไปทำอะไร จะพยายามติดตั้งอะไรไม่รู้ ทำให้โปรแกรมที่ร้านลงมาหายหมด
แถมหน้าจอค้าง ขึ้นอะไรมาไม่รู้ ที่บ้านก็โทรมาถาม เลยคิดว่าอาจต้องลองต่อกับคอมอาจจะหาย
เพราะก็ได้ยินกิตติศัพท์มาว่าพวกอุปกรณ์แอบเปิ้ลนี่ต้องต่อ itune กันเสมอ
ให้ที่บ้านทำไปทำมาก็ใช้งานได้
พอเรากลับบ้านมาลอง ก็ปรากฏว่าต่อwifiไม่ได้ ลองหาข้อมูลในเน็ตอยู่นาน นึกว่าไอแพดรุ่นใหม่จะไม่รองรับโมเด็มตัวเก่าที่บ้านซะแล้ว
ทำไปทำมา ปลดพาสเวิร์ดออกก็แล้วก็ยังไม่ได้ สุดท้ายยกไปที่ร้านเปลี่ยนตัวใหม่มา ใช้ได้ซะงั้น

อีกอย่าง เนื่องจากไม่ได้ใช้พวกไอโฟนมาก่อน ก็เลยต้องเริ่มสร้างแอคเคานท์ใหม่กับแอปเปิ้ลเพื่อจะโหลดแอปพลิเคชั่นมาใช้บ้าง ก็มีปัญหาอีก จะเอาเลขบัตรเครดิต เปิดเน็ตไปมาก็เจอวิธีว่าไม่ต้องใช้บัตรเครดิตก็ได้
กดซื้อแอพพลิเคชั่นฟรีใน itune appstore ก่อนแล้วสร้างแอคเคานท์ เลือกnone ที่วิธีการจ่ายตังค์ เท่านี้ก็ไม่ต้องให้ข้อมูลบัตรเครดิตไป

แต่ดูๆแ้ล้วแอพพลิเคชั่นเสียตังค์เยอะใช้ได้ทีเดียวสำหรับค่ายนี้
ถ้าจะลงแอพฯตัวเต็มแบบไม่เสียตังค์ก็ต้อง เจลเบรค ก่อน แล้วไปโหลดจาก cydia
แอบยุ่งยากแฮะ เท่าที่เคยใช้แอนดรอยด์มันลงแอพฯเถื่อนได้เลยอะ
แต่นะ ความไฮโซต่างกันก็งี้
ตอนนี้ก็ทนใช้แอพฯของฟรีไปก่อน จะเจลเบรคตอนนี้ก็ไม่รู้รุ่นใหม่มันทำได้รึยัง แล้วก็ยังไม่อยากเสี่ยงกะของแพงด้วยอะ
เล่นๆไปก็เสียอารมณ์บ้างกับแอพฯเวอร์ชั่นไลท์ ที่เล่นได้ไม่กี่ด่านก็จบ แต่ก็ อืม ค่ายแอบเปิ้ล ก็งี้ ต้องใช้ของลิขสิทธิ์ ไม่ได้ออกแบบทำมาให้ใช้ของเถื่อนนี่นะ
อีกอย่างเวลาโหลดแอพทีก็ใส่พาสเวิร์ดที ใส่จนเบื่อไปเลย แต่ถ้ากดโหลดแบบไม่เว้นช่วงกันนานมันก็ไม่ต้องใส่

ดูวิธีการซื้อแอพฯจ่ายตังค์ของแอปเปิ้ลแล้วก็ยุ่งยากเหมือนกันแฮะ ต้องมีบัตรเครดิตเมืองนอกไรงี้ ก็โอ ยังไม่เดือดร้อนว่าต้องใช้แอพฯจ่ายตังค์อะไร
แต่ของแอนดรอยด์ก็ซื้อแอพยากเหมือนกันแหละ ต้องรูทก่อน อย่างว่าพวกค่ายระบบปฏิบัติการต่างๆไม่สนับสนุนให้เปิดตลาดซื้อขายแอพพลิเคชั่นในประเทศไทยก็งี้แหละ
(*อัพเดต มาดูอีกทีตอนพ.ค. มิ.ย. 54 ก็เห็นว่าในmarketที่ให้ดาวน์โหลด แอพพลิเคชั่น Android ก็สามารถซื้อแอพจ่ายเงินได้แล้วโดยไม่ต้องรูทเครื่อง เปลี่ยนผู้ให้บริการมือถือเราเป็นของต่างประเทศ)

พูดถึงความเป็นไอแพด2 บ้าง ที่เค้าโฆษณาตอนแรกว่ามี Smart cover ก็ลองใช้แล้วก็ตั้ง ipadได้อย่างที่เค้าโชว์ เวลาใส่coverก็มีเสียงกรึ๊บๆดี ใช้ง่ายดีนะ แต่กลัวเวลาตกเท่านั้นแหละ เพราะมันไม่ได้เป็นตัวกันรอบด้านเหมือนแบบcover ipad1
ยังไงก็ตาม ด้วยเหตุอันใดก็ไม่รู้ ที่บ้านเลยซื้อซองหนังมาใส่แทน ซึ่งก็ไม่พอดีตัวหรอก เวลาถ่ายรูป รูของซองก็ไม่ตรงกับกล้อง ไปบังกล้องถ่ายออกมาเบลออีก ....อืม อุตส่าห์มีsmart cover แบบใหม่แล้วนะ มาใช้ซองหนังแบบไม่พอดีกันอีก

น้ำหนักตัวไอแพด จับๆไปนานๆ ถือไปนานๆก็ยังรู้สึกหนักอยู่ แต่ก็บางแล้วล่ะเทียบกับเจ้าอื่นๆ
ส่วนฟังก์ชั่นพวกเฟซไทม์อะไรก็ยังไม่ได้ลองนะ แต่น่าจะแจ่มดีกับหน้าจอใหญ่
เกมที่ใช้กับgyroscopeก็ลองๆหาแล้วก็มีแต่แอพจ่ายตังค์

พูดถึงกล้องไอแพด ถ้าไม่มีซองบัง ถ่ายแล้วก็ชัดแจ่มใช้ได้ ใช้สแกนเอกสารอะไรก็โอ เสียแต่โปรแกรมสแกนทำเป็นpdfตัวเต็มเสียตังค์ เลยใช้ตัวย่อมๆก่อน อาจจะต้องศึกษาเรื่องการใช้ application สักพัก กว่าจะจับทางได้ว่าควรใช้ตัวไหน
ดูไปดูมา เหมือนแอพฯของไอโฟนจะเยอะกว่า โหลดมาก็เป็นหน้าจอเล็ก แต่ก็ขยายเป็นสองเท่าให้ดูใหญ่ขึ้นในจอไอแพด
รู้สึกเหมาะกับคนแก่ดี ถ่ายรูปก็เห็นจอใหญ่ เปิดอะไรมาก็ใหญ่เห็นชัด ไม่ต้องนั่งเพ่งเหมือนเปิดในมือถือ
เพียงแต่การใช้งานมันไม่ง่ายเหมือนใช้มือถือรุ่นอาม่าเท่านั้นแหละ

ตอนนี้ที่บ้านก็ซื้อหนังสือวิธีการใช้งานไอแพดมาอ่านกันดู ก็เป็นวิธีการใช้งานพื้นฐานแหละ ก็ลองศึกษากันไป
เพราะปุ่มมันไม่ค่อยมี ไม่รู้จะกดอะไรให้มันทำอะไรให้ได้บ้าง เวลาจะกลับหน้าเก่า เวลาจะคัดลอก ลบแอพฯอะไร
จะกดให้เมนูของแอพฯมันออกมาให้เลือกงี้ ทำไปทำมาก็ต้องกดปุ่มตรงกลางกลับหน้าจอแรกทุกที

คิดไปคิดมาก็อยากได้แอนดรอยด์เวอร์ชั่นความจุเยอะ ซีพียูแรง หน้าจอใหญ่บ้างซะแล้ว บวกแอพฯฟรีในcydiaอีก ถ้าใช้ในแอนดรอยด์ได้ก็คงดี ยิ่งใช้รุ่นรองรับadobeแฟลชได้ก็แจ่ม
ตอนนี้ไอแพดก็ไม่รองรับแฟลช เนื่องจากแอบเปิ้ลไม่มีนโยบายนี้
แต่ก็อย่างว่าใช้พวกแทบเบล็ตก็แทนคอมได้ส่วนหนึ่งเท่านั้น อยากใช้เต็มฟังก์ชั่นก็กลับไปใช้คอมดีกว่า