จากที่เคยคิดว่าขี้เกียจเรียน ไม่รู้เรียนให้ลึกซึ้งไปทำอะไร
ถ้าจะเรียนธุรกิจก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คนประเภทจะมาลุยทำธุรกิจ
จะเรียนต่อสาขาเดิมที่เรียนมาก็ไม่รู้จะไปทำอะไรให้เหมาะกับวุฒิที่สูงขึ้น
บริหารก็ไม่อยากอยู่ในตำแหน่งผู้บริหาร
อยากอยู่ตำแหน่งธรรมดาๆ เรียนรู้อะไรที่อยากจะรู้ไป
จะเรียนเวลาเลิกงานรถก็ติด กว่าจะไปถึงที่เรียนก็คงสายตลอด แถมต้องเดินทางดึกๆทุกวันที่ไปเรียน
จะเรียนเสาร์อาทิตย์รึ บางเสาร์ก็ทำงานอีก บางทีก็มีนัดเพื่อนที่นั่นที่นี่ ไม่อยากมีภาระประจำ
และไม่อยากทำรายงานแบบวิทยานิพนธ์ของป.โท
อยู่มาก็เห็นเพื่อนในโรงงานเอาหนังสือเรียนของมสธ.มาอ่านกันในเวลาพักบ้าง ก็เริ่มสนใจ
เพราะส่งหนังสือมาทางไปรษณีย์ ว่างก็อ่าน ไม่ต้องเดินทางไปตลอดเวลา
เลยลองหาใน
เวบมสธ. ดูสาขาที่สนใจแล้วซื้อระเบียบการเล่มละ 100 มาจากเซเว่นข้างหอ
ศึกษาหลักสูตรดูก็เห็นว่าบางสาขา ถ้ามีวุฒิมาก่อนแล้วจะลดเวลาศึกษาลง
อย่างเรียนป.ตรีสาขาอื่นมา ศึกษาในเวลาเท่านี้ เรียนปวช.ปวส. สาขาเดียวกันมา เวลาเรียนก็สั้นลง
ก็รู้สึกว่ามันเอื้ออำนวยต่อคนที่เรียนมาน้อยแล้วต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย
หลักสูตรป.โทก็มี แต่เราก็ไม่อยากต่อโท เลยเลือกเรียนตรีอีกใบเพื่อเรียนสาขาที่ยังไม่รู้
สรุปว่าเลือกสาขา สารสนเทศธุรกิจ
ก็กรอกใบสมัครที่แนบมาในระเบียบการ แล้วรวบรวมเอกสารพวกสำเนาวุฒิการศึกษา บัตรปชช. ทะเบียนบ้าน อะไรพวกนี้ ติดรูป แล้วส่งไปทางไปรษณีย์ บวกค่าลงทะเบียนไปด้วย จ่ายผ่านบริการ pay at post ของไปรษณีย์
ส้มัครเป็นนักศึกษาใหม่ภาคปลาย ปี 2554 ต้องสมัครก่อนเปิดภาคเรียนนานเหมือนกัน ใช้เวลานานกว่าจะส่งเอกสารมาให้
พอถึงเวลาช่วงเริ่มภาคเรียน น้ำก็ท่วมโรงงานพอดี แล้วก็โดนส่งไปทำงานที่ฟิลิปปินส์ เลยไม่ได้สนใจเรื่องเรียนนี้
พอกลับมาปลายเดือนมกราปีนี้ (2555) ก็มีหนังสือเรียนส่งมา
มีกิจกรรมให้ทำส่งด้วย ของวิชา ไทยศึกษา เลยลองทำส่งไป
เกือบไม่ทันเหมือนกัน
ช่วงกุมภา ก็มีบัตรนักศึกษามา ..ตอนแรกนึกว่าจะไปติดน้ำท่วมที่ไหนซะแล้ว
ตอนที่ยังไม่ได้บัตร ก็ลองไปดูในเวบ ก็เห็นมีคนบ่นเรื่องไม่ได้หนังสือ ไม่ได้บัตรเยอะเหมือนกัน
แล้วทางมหาวิทยาลัยก็ไม่ค่อยตอบ โทรไปก็เสียเวลาถือสายนานไม่มีคนรับ รับก็ตอบไม่ค่อยดี
ก็รู้สึกโชคดีที่ได้รับทุกอย่าง แต่ก็เกรงว่าเรียนๆไปอาจจะไม่จบเพราะติดต่อมหาวิทยาลัยยากนี่แหละ
เวลามีปัญหาอะไรก็ไม่รู้จะได้รับการแก้ไขทันเวลารึเปล่าเหมือนกัน
หรือคนเรียนมันเยอะ ปัญหาเยอะ เค้าเลยเหมือนไม่ค่อยบริการก็ไม่รู้
ในเวบบอร์ดก็ตอบน้อยมาก จนเราอยากสมัครเป็นเจ้าหน้าที่ตอบซะเอง
เลยไปลองหากลุ่มอื่นๆดู อย่างในเฟซบุ้ค ตามเวบบอร์ดอื่นที่นักศึกษาดูแลกันเอง
คิดว่าเวลามีอะไรน่าจะให้คำตอบได้เร็วกว่าถามในเวบมสธ.
ตอนนี้ก็เพิ่งเริ่มๆอ่านไม่กี่บท
แต่ก็ได้ลองไปเรียนเสริมวิชาไทยศึกษามาแล้วหนึ่งครั้ง คิดว่าน่าจะทำให้พอเข้าใจได้บ้าง
ลักษณะคำถามในแบบทดสอบที่ให้มามันจะเป็นทั้งวิเคราะห์โจทย์บวกความเข้าใจ ลองทำแบบทดสอบก่อนเรียนก็ทำไม่ค่อยได้สักอัน ตกตลอด หวังว่าอ่านๆไปแล้วจะทำให้รู้แล้วไปสอบได้
คิดว่าเรียนแบบนี้ต้องขยันมากพอสมควร ไม่อย่างนั้นไม่อ่านก็ไม่รู้ ไม่มีอะไรไปสอบ
ถึงจะฟังซีดีที่เค้าให้มา แต่รายละเอียดในหนังสือมันเยอะกว่านั้นเยอะ
ส่วนพวกสื่อการสอนอย่างรายการทีวีก็ไม่มี ไม่ได้ติดดาวเทียมและไม่ได้ติดทรู
เคเบิ้ลที่ติดมันไม่มีช่องมสธ. วิทยุเอฟเอ็มก็ฟังไม่ได้เวลาอยู่หอ ไม่ได้อยู่กรุงเทพ
ถ้าเอเอ็มอาจจะฟังได้ แต่ก็ไม่มีเครื่องรับวิทยุเอเอ็มซะด้วย
ในอินเตอร์เน็ตก็มีเวบ
ดูและฟังสื่อได้ แค่ใช้งานวินโดวส์มีเดียในเวปได้
แต่เวลาอยู่หอก็ไม่มีเน็ตไฮสปีดแบบเล่นได้ไม่จำกัด เลยยังดูลำบาก
